“Ga jij nog naar de Hiswa?”
“Als ik getrouwd wil blijven, denk ik dat ik maar een jaartje moet overslaan…”
“Hoezo dat dan? Ze hoeft toch niet mee?”
“Mee? Al jaren niet meer. Maar als ik nog een keer een Hiswa, Boot of wat dan ook bezoek, dan gaat de boot er uit. ‘Het wordt een te dure hobby’ zei ze.”
“Een te dure hobby? Wat is dat nou voor onzin? Dat toegangskaartje en de twee biertjes die je erna drinkt? Nee toch zeker?”
“Nee, dat kaartje, parkeren, dat biertje: dat kan haar allemaal niet zoveel schelen. Al zou ik daarna in Krasnapolsky gaan dineren. Daar doet ze niet moeilijk over. Maar die Hiswa zelf, daar was ze heel duidelijk over. Dat wordt te duur.”
“Die moet je dan toch even uitleggen. Jij hebt al jaren dezelfde boot. Wat is er dan duur aan een keer per jaar naar bootjes kijken op de Hiswa? Of heb jij vorig jaar die dikke Hanse gekocht, bij jou achter in de sloot gelegd en vergeten iets te vertellen?”
“Was het maar waar. Ik koop helemaal niks op die Hiswa, hooguit een boekje, of een trui ofzo. Maar iets groots? Nee. Je gaat kijken, vergelijken, boekjes mee, informeert je, en uiteindelijk koop je het om de hoek. Maar daar gaat het niet om: die boot die we nu hebben is prima, die gaat nog even niet weg. Het is meer dat ik zo hebberig wordt van die Hiswa. En je weet hoe ik ben. ”
“Hallo, ik was vorig jaar bij je hoor. Ik heb je zelfs zien kwijlen bij een speedboot waar je bijna zeevaartschool voor gedaan moet hebben voor je er mee weg mag. Eenmaal op die steiger: je hebt op een bepaald moment de slofjes niet eens meer uitgedaan. Alles wou je zien. Alles. En bij alle boten die je van binnen en van buiten had bekeken, zei je op een bepaald moment wel ‘als ik ooit die grote oversteek ga maken’ of ‘als ik over een paar jaar met pensioen ben..’ maar ik kan het gemist hebben, maar je je bent toch niet daarna naar de dealer gereden om zo’n boot ook daadwerkelijk te kopen? Dus wat zeurt Marijke nou met haar ‘te duur’? Je geeft toch geen cent uit?”
“Ja. Nee. Ja. Weet je wat het is? Ik kom van zo’n Hiswa, en ik weet dat ik helemaal geen andere boot ga kopen hoor. Ik WIL verdorie niet eens een andere boot! Maar op de een of andere manier… Een paar jaar geleden zag je opeens op al die modellen zo’n easy-kick. Wilde ik ook. Heb ik nu ook. Jaar later: vallen van dynema. Jawel hoor, Henk ook. Toen werden de zonnepanelen betaalbaar. Jawel. Led verlichting. Tick. Carbon spiboom: hebbes. Ik kan de verleidingen dus niet weerstaan, dat kost veel te veel geld, daar krijg ik thuis ruzie van, dus nee. Ik Ga Niet Naar De Hiswa.”
“Jammer. Autorai volgende maand zeker ook niet?”
“Gaat gelukkig niet door dit jaar.”

(Dit stuk is verschenen in Zeilen nummer 3-2012. Kijk ook eens op de website van zeilen: www.zeilen.nl, en uiteraard zijn ze ook te vinden op het feestboek: www.facebook.com/zeilenmagazine)